Welcome to the Jungle

Christophe zijn stageperiode zit er nu ook op. Ik heb de week doorgebracht met het plannen van ons vertrek naar Cairns en het nodige materiaal op te halen. Het begon maar fris te worden (18graden) in Melbourne dus hoogste tijd om te vertrekken.

Via een kennis op het appartement vonden we iets beters dan een gewone auto te huren: Een camper. Er zijn firma’s die speciaal voor backpackers ingerichte busjes verkopen. Deze zijn goedkoper dan een gewone auto, hebben slaapplaatsen, microgolf, tafel, koelkast, kraan, enzovoorts.
Wij boekten onze camper bij Travellers-Autobarn. Eerst waren we van plan om een Chubby camper te huren, dit is een klein busje met slaapplaats voor twee. Maar omdat deze allemaal al verhuurd waren kozen we (aan een kortingsprijs) voor de Kuga camper. We hebben slaapplaats voor drie personen (voor twee kerels als ons eigenlijk voor twee personen) en alle benodigdheden voor te leven zoals een klein keukentje met gasvuren, etc. De totale kostprijs is minder dan het huren van een gewone auto, waarschijnlijk omdat er reclame van het bedrijf op de busjes staat.
We hebben de volledige verzekering genomen ($24 per dag), zo zijn we volledig verzekerd behalve als we ’s nachts een beest aanrijden (er liggen hier overal dode kangoeroes naast de baan).

Ik heb ook een nieuwe backpack gehaald want de eerste had het al begeven bij onze weekend trip met Jim, er was een ritssluiting stukgegaan. Dus had ik besloten van deze in te wisselen en wat bij te betalen voor een ietwat betere. Maar het zijn allemaal commerciële winkels die in feite brol verkopen aan veel te hoge prijzen. Wij kochten onze bij Anaconda en het is aan te raden van daar dus niet te gaan want Christophe zijn rugzak heeft het ook al begeven (hij heeft wel nog garantie).

Na het afscheid van onze vrienden op het appartement vertrokken we vrijdagnacht om half drie al wandelend door de stad naar Southern Cross om daar te bus te nemen naar het vliegveld. Melbourne is ’s nachts net zo levend als overdag en wordt dan overspoeld met zatte feestbeesten.
We boarden ons vliegtuigje om 6 uur ’s morgens en na een uur of drie vliegen kwamen we aan in Cairns.

Nu Cairns is wel de meest speciale en meest groene plek waar we al geweest zijn, de hele stad is een sauna. Het is volledig omgeven door heuvels die overgroeid zijn met regenwoud, de temperatuur is constant rond de dertig graden en ’s nachts niet veel minder en omdat het regenseizoen nog maar net op zijn einde is gelopen zijn er nog constant buien van hete regen. Het is precies alsof ze gewoon een stadje midden in een gigantisch regenwoud hebben gegooid.

Na een tijdje naar de reusachtige omringende heuvels en wouden die de volledige horizon vullen te hebben gestaard namen we een taxi naar de Autobarn. Daar kregen we de nodige uitleg over onze camper en inspecteerden we deze. Met Christophe achter het stuur waren we al snel op weg naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum op proviand in te slaan. Na enkele straten viel ons te binnen dat we eigenlijk niks van de verkeersregels kennen en namen we maar even de tijd om erachter te komen dat het hier ook voorrang van rechts is. Omdat we onze eerste dag in Cairns rustig door wilden brengen hadden we een hotel (Hides Hotel) geboekt voor één nacht. Gelukkig was er een gratis parkeerplaatsje vrij vlakbij het hotel. Nadat we een douche hadden genomen maakten we een uitgebreid buffet van steak met patatjes en kerstomaatjes klaar in onze camper (we zullen niet verhongeren ook al leven we op zo’n kleine ruimte). We vonden het wel maar vreemd om gewoon in het centrum van Cairns te koken op een parkeerplaats maar ik denk dat de mensen daar wel meer gekke dingen gewend zijn met al die backpackers. Na het eten maakten we nog snel wat plannen voor de komende paar dagen (de regen gooit wat roet in het eten) en kropen we ons nest in.

’s Morgens stonden we vroeg op want op aanraden van enkele kennissen gingen we een kijkje nemen in de Crocodile Farm net ten noorden van Cairns. We ontbeten uitgebreid (laatste keer voor de komende dagen/weken dat we zo een uitgebreid ontbijt konden eten) en vertrokken met onze Kuga. Christophe was volgens mij in een vorig leven een vrachtwagenchauffeur of iets dergelijks want hij rijdt met de camper alsof het niks is, en het is zeker niet simpel aangezien we aan de ‘verkeerde’ kant van de weg rijden en er toch nog voorrang van rechts is en het stuur aan de andere kant staat.
We namen de Captain Cook Highway, een route met adembenemende uitzichten op het regenwoud en de zee. Met de nodige tussenstops voor het uitzicht te aanschouwen kwamen we toch aan op de farm. Daar zagen we natuurlijk verschillende ‘salties’ of krokodillen. Ze heten wel salties maar de meerderheid van de krokodillen zijn zoetwaterkroks. Met een bootje voeren we op een moeras en werden de krokodillen gevoederd met een stok. Ze kunnen vanuit het water hun halve lichaamslengte in de hoogte springen en als je weet dat er daar beesten van vier meter tussen zitten dan begrijp je ook direct waarom onze boot met een hoge glazen wand is afgezet. We kregen ook veel informatie over de dieren en hoe ze te werk gaan. Het beest is oneindig geduldig en loert op mensen of dieren die regelmatig op dezelfde plek aan een rivier gaan drinken, zwemmen of wassen om ze vervolgens het water in te sleuren. In het park zaten ook veel andere dieren zoals de gewoonlijke koala’s, kangoeroes en quolls. De kangoeroes hier waren wel uitzonderlijk tam en kwamen direct bedelen voor voedsel.

’s Avonds stopten we aan Lake Placid, een camping/caravan park waar we voor zo’n 15 dollar per persoon de nacht kunnen spenderen en de batterij en watertank van onze Kuga kunnen bijvullen.
Natuurlijk aten we weer een uitgebreid diner met kip, patatjes, kerstomaat en wijn met als dessert een paw-paw die nog niet rijp was en waarvan de pitjes naar radijs smaakten (onze was nog volledig groen en dit moet blijkbaar oranje zijn..).

Vandaag (maandag) stonden we na een zweterige nacht op (de zon stond al volop te schroeien aan de hemel), sloegen onze tenten op en vertrokken we naar Cape Tribulation voor wat zowat de spectaculairste dag van onze reis tot nu toe is. Cape Tribulation is een klein dorpje in het verre noorden van Queensland. Het is een van de enige plaatsen waar de zee en het groot barrière rif samen komen. We namen de Captain Cook Highway maar deze keer wat verder, Cape Tribulation ligt 140km ten noorden van Cairns. Naarmate we verder naar het noorden trokken werd de omgeving alsmaar meer tropisch. Uiteindelijk kwamen we op de grens tussen het nog iets of wat bewoonde gedeelte van het noorden en de effectieve jungle/regenwoud. We moesten met een ferry een rivier oversteken om in dit gedeelte te geraken en het uitzicht wat we daarna hadden was gewoon fenomenaal. Alsof je recht in een documentaire zit. De wegen zijn zeer smal en je bent volledig omgeven met het mistige, donkere regenwoud. Het is altijd uitkijken voor Cassowaries (dinosaurus achtige vogels met een blauwe kop) en andere beesten die mogelijk voor de auto in willen springen. Na een intense route (concentreren op de baan + niet te afgeleid zijn door de omringende schoonheid) kwamen we aan op het grote finalepunt, Cape Tribulation. We werden doorverwezen naar een strand dat een erg mooi uitzicht zou moeten hebben op de overgang tussen het regenwoud en de zee en ze hadden gelijk, het was de trip zeker en vast waard. Voor degenen die heel erg avontuurlijk zijn zou ik het zeker aanraden van een vier maal vier te huren en deze route verder te zetten naar Cooktown. Dit is enkel mogelijk met een fatsoenlijke jeep of iets dergelijks daar de wegen na Cape Tribulation niet meer verhard zijn. Het is ook overal uitkijken voor water dat over de weg spoelt maar gelukkig was de baan vandaag volledig open.

Omdat we voor het donker thuis moeten zijn namen we de lange maar mooie weg terug naar de camping waar we nu zwetend in ons camperbedjes liggen.

Morgen gaan we naar het great barrier reef, nu maar hopen dat het weer een beetje meezit.
We hebben hier geen internet en gebruiken enkel af en toe het internet via de gsm van Christophe maar dat is ook erg gelimiteerd. Ik ga proberen elke week een blog op te zetten maar het kan zijn dat dit niet exact elke maandag gaat lukken. Ook ga ik de foto’s van eerdere blogs moeten verwijderen omdat ik aan mijn limiet zit voor deze website.. Ik poog om jullie op de hoogte te houden!