Into the wild

Donderdag de laatste stagedag afgelegd. Goede punten gekregen, altijd fijn!
Na afscheid van de collega's (sommige waarmee ik nog contact ga houden) en wat foto's genomen te hebben nam ik voor de laatste keer met een gemengd gevoel de wandel, bus, trein en tram rit naar huis.

Vrijdagochtend vroeg uit de veren want Jim, een collega van mij, ging ons meenemen naar de bush tot zondagmiddag. Jim is een toffe pee van 56 jaar die als aannemer afwisselend enkele maanden werkt en vervolgens enkele maanden de bush in trekt met zijn vier maal vier. We zouden vergezeld worden door Craig, een kameraad van Jim. Ze delen allebei een passie voor Amateur Radio en hebben licenties om frequenties te gebruiken waarmee ze met mensen over de hele aardbol kunnen communiceren.

We vertrokken omstreeks 10 uur 's morgens, ik in de auto met Craig en Christophe bij Jim zodat we mekaar wat leerden kennen. Craig is een sociale kerel die het liefst met een speciale adventure crossmotor door de bergen en bossen van Australië trekt.
Na een rit van drie uur doorheen prachtige dorre landschappen met de typische Australische kleuren kwamen we aan in een afgelegen gebied vrij diep in het bos (klinkt een beetje als het begin van een thriller/horrorfilm).

Onze locatie bevond zich op een open plekje in het bos vlakbij een klein bassin met water dat op een erg laag peil stond door de aanhoudende droogte. Hier werd vroeger (150-100 jaar geleden) naar goud gezocht. Het bos rondom het kamp lijkt nog het meest op een slagveld vol met gaten (sommige zo diep dat je de bodem niet ziet) waar de goudzoekers gretig delfden. Het is niet voor te stellen hoe ze het voor mekaar kregen in zulke omstandigheden. In de zomer kan de temperatuur oplopen tot in de veertig graden, er is nauwelijks tot geen drinkwater noch voedsel te vinden.
Ze groeven het bassin uit om water op te slaan maar nu wordt het enkel gebruikt door kangoeroes.

We pakten al onze spullen uit, wat voor ons niet al te veel was maar voor Jim een hele hoop, zetten onze tent op en hielpen Jim met wat klusjes zoals de latrine uitgraven met een pikhouweel en brandhout verzamelen voor het kampvuur.
Namiddag toonde Jim ons de omgeving en de graafwerken van de oude goudzoekers. We kregen een hele uitleg hoe we goud konden vinden en de werking van het land. Doordat goud een zwaar metaal is zakt het naar dieper gelegen punten waar het terecht komt in valleien of rivieren.
Goud vind men voornamelijk in de aanwezigheid van kwarts, wat erg goed uitkomt want de volledige omgeving is bezaaid met het stukken kwarts.
Doordat het gebied erg uitgesleten is door de wind en tijd komen er stukken bedrock of grondgesteente bloot te liggen waar het goud op rust. Om de werking van het land en de beweging van goud volledig te begrijpen heeft men jaren nodig, eens kijken of wij het op twee dagen kunnen.
's Avonds aten we een heerlijke chili con carne schotel met rijst en spendeerden we de avond met bier aan het kampvuur.

Na een zalige nacht (ik was een van de enige blijkbaar) stond ik tegen negen uur (als allerlaatste) op. Na het ontbijt trokken we erop uit met metaaldetectors in de hoop ons fortuin te vinden. Spijtig genoeg vonden we enkel wat verroeste nagels en stukjes metaal. Na een kwartier met de detector de grond te hebben afgespeurd en vervolgens toch maar eens op te kijken bleek ik me net iets te ver van het kamp te hebben gewaand om nog een boompje te herkennen wat me bekend voorkwam. Je zou verwachten als je in één richting loopt dat je je maar hoeft om te draaien om terug te wandelen maar niets is blijkbaar minder waar. De kangoeroes zijn niet erg behulpzaam als puntje bij paaltje komt en de kaketoes doen niks anders krijsen. Maar goed dat we walkie-talkies hadden om terug naar het kamp te worden geloodst.
Namiddag vonden we spijtig genoeg geen goud maar wel enkele loden bolletjes die ooit dienst deden als kogels.
's Avonds maakten we een soort ovenschotel op bushwalker's wijze: Men graaft een gat in de grond en legt hier hete kolen van het kampvuur in; Vervolgens plaats je een metalen pot met rundvlees, groentjes, aardappelen en kruiden in het gat en bedekt deze volledig met nog wat gloeiende kolen; Dit alles moet zo'n twee tot drie uur sudderen en voila een heerlijke ovenschotel.
Net voor zonsondergang werden we vergezeld van enkele kangoeroes die wat kwamen drinken van het bassin.

Zaterdagnacht verliep iets minder rustig. Ik werd rond half vijf 's nachts wakker en merkte slaapdronken dat mijn hoofdkussen doorweekt was. Mijn eerste gedachte was dat ik serieus gezeverd moest hebben maar nadat ik over de wand van mijn tent wreef en voelde dat deze vochtig was dacht ik dat er een kangoeroe op mijn tent gepist had. Met kleine oogjes toch maar naar buiten gewaggeld en toen kwam ik tot de conclusie dat het wat regende. Blijkbaar heeft mijn tent een lek of iets dergelijks en ik ga deze proberen in te wisselen. Nadat ik mijn hoofdkussen aan de kant had geworpen en vervangen had door een handdoek viel ik terug als een blok in slaap.

Zondagochtend verorberden we een ontbijt van toast (met mijn zelfgemaakte toaster bestaande uit enkele stokken en ijzerdraad) met eieren, spek en kaas. We besteedden de voormiddag aan het opbergen en opruimen van onze kampeerspullen en tegen de middag vertrokken we terug richting Melbourne.
We namen een kleine omweg om nog wat door de natuur en de afgelegen dorpjes te rijden. We stopten onder andere aan een begraafplaats voor pioniers die goud kwamen zoeken in de bossen. De graven bestonden uit cirkels van kwarts. Wel zielig om te zien hoeveel kindergraven er lagen.
Hoe die mensen in zulke bossen overleefden is mij een raadsel.

Deze week heb ik vrij en heb ik nog een lijstje van zaken af te werken voordat we naar Cairns kunnen trekken. Maar tijd genoeg dus op't gemakje hé. We gaan de komende drie weken waarschijnlijk wat meer moeite hebben met contact te houden met België maar zodra we de mogelijkheid hebben schrijven we weer een blogpost en doen we een mailtje.